1. Անձնական ազատության իրավունք

Հաճախ տրվող հարցեր

    Ձերբակալումը

  • 1.1. Ու՞մ և ինչպես կարող է ազատազրկված անձը դիմել, եթե կարծում է, որ իր իրավունքները խախտվել են:

    Եթե ազատազրկված անձը կարծում է, որ իր իրավունքները խախտվել են, ապա կարող է դիմել թե՛ խախտող պաշտոնյայի վերադասին, թե՛ Մարդու իրավունքների պաշտպանին, թե՛ դատարան: Պաշտպանին դիմելու եղանակներին կարող եք ծանոթանալ «Հետադարձ կապ» էջում:

  • 1.2. Ի՞նչ է նշանակում ձերբակալում և ո՞վ կարող է անձին ձերբակալել:

    Ձերբակալումը անձի կողմից հանցագործության կատարումը կամ այն կատարելուց հետո նրա փախուստը կանխելու նպատակով նրան արգելանքի վերցնելն է, հետաքննության կամ վարույթ իրականացնող մարմին բերելը, համապատասխան արձանագրություն կազմելը և այդ մասին նրան հայտարարելը` օրենքով որոշված վայրերում ու պայմաններում արգելանքի տակ կարճաժամկետ պահելու համար:

    Անձին կարող է ձերբակալել հետաքննության մարմնի ներկայացուցիչը, քննիչը եւ դատախազը[A.B.1] :

     [A.B.1]Բոլոր պատասխանների վերջում ակտիվ հղումով նշել իրավական ակտը և համապատասխան կարգավորող հոդվածը կամ հոդվածները:

  • 1.3. Ու՞մ կարելի է ձերբակալել:

    Ձերբակալել կարելի է միայն`

    1) անձին, որը հիմնավոր կերպով կասկածվում է այնպիսի հանցագործության մեջ, որի կատարման համար կարող է նշանակվել պատիժ` կարգապահական գումարտակում պահելու, կալանքի, որոշակի ժամկետով ազատազրկման կամ ցմահ ազատազրկման ձևով.

    2) կիրառված խափանման միջոցի պայմանները խախտած մեղադրյալին:

  • 1.4. Ո՞ր դեպքերում է կարելի անձին ձերբակալել:

    Հանցանք կատարելու մեջ կասկածվող անձը կարող է ձերբակալվել, եթե`

    1) նա բռնվել է քրեական օրենքով չթույլատրված արարքը կատարելիս կամ այն կատարելուց անմիջապես հետո.

    2) ականատեսն ուղղակի մատնանշում է տվյալ անձին որպես քրեական օրենքով չթույլատրված արարքը կատարողի.

    3) տվյալ անձի կամ նրա հագուստի վրա, նրա կողմից օգտագործվող այլ իրերի վրա, նրա մոտ կամ նրա բնակարանում կամ տրանսպորտային միջոցում հայտնաբերվել են քրեական օրենքով չթույլատրված արարքի կատարմանը նրա առնչությունը վկայող բացահայտ հետքեր.

    4) կան այլ հիմքեր հանցանքի կատարման մեջ կասկածելու անձին, որը դեպքի վայրից կամ քրեական վարույթն իրականացնող մարմնից թաքնվելու փորձ է կատարել կամ չունի բնակության մշտական վայր կամ բնակվում է այլ տեղանքում, կամ որի անձնավորությունը պարզված չէ:

  • 1.5. Առավելագույնն ի՞նչ ժամկետով կարող է անձը ձերբակալվել:

    Ձերբակալումը չի կարող տևել արգելանքի վերցնելու պահից 72 ժամից ավելի: Ձերբակալվածին արգելանքի վերցնելու պահից 72 ժամվա ընթացքում պետք է մեղադրանք առաջադրվի:

    Կասկածյալին նշված ժամկետում կարող է մեղադրանք չառաջադրվել, եթե նա արգելանքի վերցվելու պահից 72 ժամվա ընթացքում իր նկատմամբ անազատության մեջ պահելու հետ չկապված խափանման միջոց կիրառելու կամ խափանման միջոց չընտրելու հետևանքով ազատվել է արգելանքից:

  • 1.6. Ի՞նչ իրավունքներ և պարտականություններ ունի արգելանքի վերցված անձը:

    Արգելանքի վերցված անձն իրավունք ունի`

    1) իմանալու իրեն ազատությունից զրկելու պատճառը.

    2) պահպանելու լռություն.

    3) ստանալու իր իրավունքների մասին բանավոր պարզաբանում.

    4) ստանալու իր իրավունքների և պարտականությունների մասին գրավոր ծանուցում և պարզաբանում.

    5) իր ընտրած անձին տեղեկացնելու իր գտնվելու վայրի մասին.

    6) հրավիրելու փաստաբան.

    7) իր պահանջով ենթարկվելու բժշկական հետազոտման:

    Արգելանքի վերցնող անձը պարտավոր է արգելանքի վերցնելուց հետո անհապաղ արգելանքի վերցված անձին բանավոր պարզաբանել նրան ազատությունից զրկելու պատճառները, ինչպես նաև օրենքով նախատեսված նրա իրավունքները և պարտականությունները.

    Բացի այդ, վարույթն իրականացնող մարմինը պարտավոր է արգելանքի վերցված անձին վարույթն իրականացնող մարմին բերելուց հետո անհապաղ նրան տրամադրել նրա ստորագրությամբ իր իրավունքների և պարտականությունների ցանկը, ազատությունից զրկելու պատճառների մասին գրավոր ծանուցում և պարզաբանում, ապահովել արգելանքի վերցված անձի գտնվելու վայրի մասին նրա ընտրած անձին տեղեկացնելը և փաստաբան հրավիրելը, արգելանքի վերցված անձի պահանջի դեպքում ապահովել նրա բժշկական հետազոտումը, չարգելել փաստաբանի տեսակցությունն արգելանքի վերցված անձի հետ, եթե օրենքով այլ բան նախատեսված չէ:

     

    Մինչև ձերբակալվածի կարգավիճակ ստանալն արգելանքի վերցված անձը պարտավոր է`

    1) ենթարկվել վարույթն իրականացնող մարմնի իրավաչափ կարգադրություններին.

    2) չխոչընդոտել անձնական խուզարկությանը.

    3) ենթարկվել բժշկական ստուգման և մատնադրոշմման, ինչպես նաև լուսանկարվել և փորձաքննության համար հանձնել սույն օրենսգրքով նախատեսված նմուշներ:

  • 1.7. Ի՞նչ կարգով է ձերբակալվում անձը:

    Հանցանք կատարելու մեջ կասկածվող անձին հետաքննության մարմին, քննիչի կամ դատախազի մոտ բերելուց հետո` երեք ժամվա ընթացքում, կազմվում է կասկածյալին ձերբակալելու մասին արձանագրություն, որի պատճենը այն կազմելուց հետո անհապաղ, բայց ոչ ուշ, քան մեկ ժամվա ընթացքում ստորագրությամբ տրվում է ձերբակալված անձին: Ձերբակալման մասին արձանագրությունում նշվում է կասկածյալի պաշտպանության, ինչպես նաև սույն օրենսգրքի 58-րդ հոդվածով նախատեսված նրա իրավունքներն ու պարտականությունները պարզաբանելու մասին:

    Արձանագրությունում նշվում են կազմելու ժամանակը (օրը, ամիսը, տարեթիվը, ժամը, րոպեն), ձերբակալման ժամանակը, վայրը, հիմքը (հիմքերը) և նպատակը ԱՀ քրեական օրենսգրքի այն հոդվածը, որով նախատեսված հանցանքի կատարման մեջ կասկածվում է ձերբակալվածը, նրա անձնական խուզարկության արդյունքները և այլ հանգամանքներ, ինչպես նաև ձերբակալվածի հայտարարություններն ու միջնորդությունները:

     Ձերբակալման արձանագրությունը կազմելուց հետո` 12 ժամվա ընթացքում, հետաքննության մարմինը կամ քննիչը գրավոր իրազեկում է դատախազին:

  • 1.8. Ե՞րբ է ազատ արձակվում ձերբակալվածը:

    Ձերբակալվածը, վարույթն իրականացնող մարմնի որոշման հիման վրա, ենթակա է անհապաղ ազատման, եթե`

    1) չի հաստատվել անձի կողմից քրեական օրենքով չթույլատրված արարք կատարելու մասին կասկածը.

    2) բացակայում է անձին արգելանքի տակ պահելու անհրաժեշտությունը.

    3) լրացել է ձերբակալման` քրեական դատավարության օրենսգրքով սահմանված առավելագույն ժամկետը, և դատարանը մեղադրյալին կալանավորելու մասին որոշում չի կայացրել:

    Ընդ որում, ձերբակալումից ազատված անձը չի կարող կրկին ձերբակալվել նույն կասկածանքով:

  • Կալանավորումը

  • 1.9. Ի՞նչ է կալանավորումը և ու՞մ որոշմամբ կարող է կիրառվել այն:

    Կալանավորումն օրենքով նախատեսված տեղերում և պայմաններում անձին կալանքի տակ պահելն է:

    Կալանավորումը կիրառվում է միայն դատարանի որոշմամբ` քննիչի կամ դատախազի միջնորդությամբ կամ սեփական նախաձեռնությամբ` դատարանում քրեական գործը քննելիս: 

  • 1.10. Ու՞մ նկատմամբ և ո՞ր դեպքերում կարող է կիրառվել կալանավորում:

    Կալանավորումը կարող է կիրառվել միայն մեղադրյալի նկատմամբ և միայն այն դեպքում, երբ երբ կա հիմնավոր կասկած, որ նա կատարել է այնպիսի հանցանք, որի համար նախատեսվող ազատազրկման ձևով պատժի առավելագույն ժամկետը մեկ տարուց ավելի է, և կան բավարար հիմքեր ենթադրելու, որ մեղադրյալը կարող է կատարել հետևյալ գործողություններից որևէ մեկը՝

    1) թաքնվել քրեական վարույթն իրականացնող մարմնից.

    2) խոչընդոտել մինչդատական վարույթում կամ դատարանում գործի քննությանը` քրեական դատավարությանը մասնակցող անձանց վրա անօրինական ազդեցություն գործադրելու, գործի համար նշանակություն ունեցող նյութերը թաքցնելու կամ կեղծելու, քրեական վարույթն իրականացնող մարմնի կանչով առանց հարգելի պատճառների չներկայանալու կամ այլ ճանապարհով.

    3) կատարել քրեական օրենքով չթույլատրված արարք.

    4) խուսափել քրեական պատասխանատվությունից և նշանակված պատիժը կրելուց.

    5) խոչընդոտել դատարանի դատավճռի կատարմանը:

  • 1.11. Ինչքա՞ն ժամկետով կարող է անձը կալանավորվել:

    Քրեական գործով մինչդատական վարույթում կալանքի տակ պահելու ժամկետը չի կարող լինել երկու ամսից ավելի: Սակայն քրեական գործով մինչդատական վարույթում մեղադրյալին կալանքի տակ պահելու ժամկետը, հաշվի առնելով գործի առանձնակի բարդությունը, դատարանի կողմից կարող է երկարացվել մինչև վեց ամիս, իսկ բացառիկ դեպքերում, երբ անձը մեղադրվում է ծանր կամ առանձնապես ծանր հանցագործություն կատարելու մեջ` մինչև տասներկու ամիս: 

  • 1.12. Ե՞րբ է մեղադրյալն ազատվում կալանքից:

    Մեղադրյալը քրեական վարույթն իրականացնող համապատասխան մարմնի որոշման հիման վրա կալանքից ենթակա է ազատման, եթե`

    1) կարճվել է համապատասխան քրեական գործի վարույթը, կամ նրա նկատմամբ դադարեցվել է քրեական հետապնդումը.

    2) դատարանը դատապարտյալին նշանակել է պատիժ, որը կապված չէ ազատազրկման, կարգապահական գումարտակում պահելու կամ կալանքի հետ.

    3) քրեական վարույթն իրականացնող մարմինը պարզել է անձին կալանքի տակ պահելու անհրաժեշտության բացակայությունը.

    4) լրացել և չի երկարացվել կալանավորման մասին որոշում կայացնելիս կալանքի տակ պահելու` դատարանի կողմից սահմանված ժամկետը.

    5) լրացել է անձին կալանքի տակ պահելու սույն օրենսգրքով սահմանված առավելագույն ժամկետը.

    6) մուծված է անձին կալանքից ազատելու համար դատարանի կողմից նշանակված գրավը:

  • Բերման ենթարկելը, բերումը, վարչական ձերբակալումը

  • 1.13. Ի՞նչ է բերման ենթարկելը և ու՞մ որոշմամբ է կիրառվում այն:

    Բերման ենթարկելը առանց հարգելի պատճառի քննության չներկայացող կասկածյալին, մեղադրյալին, ամբաստանյալին, դատապարտյալին, վկային և տուժողին հարկադրաբար քրեական վարույթն իրականացնող մարմնին ներկայացնելն է` նրա նկատմամբ օրենքով նախատեսված համապատասխան դատավարական գործողություններ կատարելու համար, որը կարող է զուգորդվել բերման ենթարկվող անձի իրավունքների և ազատությունների ժամանակավոր սահմանափակմամբ: Նշանակված ժամկետում կանչով ներկայանալուն խոչընդոտող հարգելի պատճառների առկայության մասին կասկածյալը, մեղադրյալը, ամբաստանյալը, դատապարտյալը, ինչպես նաև վկան և տուժողը պարտավոր են տեղյակ պահել իրենց կանչած մարմնին:

    Բերման ենթարկելը կատարվում է վարույթն իրականացնող հետաքննության մարմնի, քննիչի, դատախազի կամ դատարանի պատճառաբանված որոշման հիման վրա:

     Բերման ենթարկելու մասին որոշումը կատարում է հետաքննության մարմինը:

  • 1.14. Ու՞մ չի թույլատրվում բերման ենթարկել:

    Չի թույլատրվում բերման ենթարկել մինչև 14 տարեկան անչափահասներին, հղի կանանց և ծանր հիվանդությամբ տառապող անձանց, բացառությամբ ծանր կամ առանձնապես ծանր հանցագործության կատարման մեջ կասկածվելու դեպքերի:

    Մանրամասները՝ ԼՂՀ քրեական դատավարության օրենսգիրք՝ բաժին 5, գլուխ 19-ում: 

  • 1.15. Ի՞նչ է բերումը և ո՞ր դեպքերում է այն կիրառվում:

    1.14. Ի՞նչ է բերումը և ո՞ր դեպքերում է այն կիրառվում:

    Վարչական իրավախախտման վերաբերյալ արձանագրություն կազմելու նպատակով, եթե արձանագրություն կազմելը պարտադիր է, երբ տեղում այն կազմել հնարավոր չէ, խախտողը ոստիկանության աշխատողի կողմից կարող է բերվել ոստիկանություն:

    Բերումը պետք է կատարվի հնարավորին չափ կարճ ժամկետում:

    Մանրամասները՝ Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգիրք, գլուխ 18-ում:

  • 1.16. Ո՞ր մարմինները կարող են կիրառել վարչական ձերբակալում և ո՞ր դեպքերում:

    Վարչական իրավախախտում կատարած անձի վարչական ձերբակալում կարող են կատարել միայն՝

    1) ոստիկանությունը` մանր խուլիգանություն կատարելու, հավաքների կազմակերպման և անցկացման սահմանված կարգը խախտելու, ոստիկանության աշխատողի օրինական կարգադրությանը կամ պահանջին չարամտորեն չենթարկվելու, արժութային հարաբերությունները կարգավորող օրենքներով և իրավական այլ ակտերով սահմանված պահանջները խախտելու, հասարակական վայրերում ոգելից խմիչքներ օգտագործելու կամ հասարակական վայրերում մարդկային արժանապատվությունը և հասարակական բարոյականությունը վիրավորող հարբած վիճակում երևալու դեպքում, այն դեպքում, երբ բավարար հիմքեր կան ենթադրելու, որ անձը զբաղվում է պոռնկությամբ, փողոցային երթևեկության կանոնները, որսի, ձկնորսության և ձկան պաշարների պահպանության կանոնները խախտելու և կենդանական աշխարհի պահպանության և օգտագործման վերաբերյալ օրենսդրության այլ խախտումների դեպքում, ինչպես նաև օրենսդրական ակտերով ուղղակիորեն նախատեսված այլ դեպքերում.

    2) սահմանապահ զորքերը` սահմանային ռեժիմը կամ պետական սահմանի անցման կետերի ռեժիմը խախտելու դեպքում.

    3) պահպանվող օբյեկտի գտնվելու վայրի ռազմականացված պահպանության ավագ պաշտոնատար անձը` պահպանվող օբյեկտների, պետական կամ հանրային այլ գույքի նկատմամբ ոտնձգության հետ կապված իրավախախտումներ կատարելու դեպքում.

    4) զինվորական ավտոմոբիլային տեսչության պաշտոնատար անձինք` զինված ուժերի տրանսպորտային միջոցների վարորդների կամ այդ միջոցները վարող մյուս անձանց կողմից ճանապարհային երթևեկության կանոնները խախտելու դեպքում:

  • 1.17. Ի՞նչ ժամկետային սահմանափակում է գործում վարչական ձերբակալման համար:

    Վարչական իրավախախտում կատարած անձի վարչական ձերբակալումը կարող է տևել ոչ ավելի, քան երեք ժամ, բացառիկ դեպքերում, հատուկ անհրաժեշտության կապակցությամբ օրենքով կարող են սահմանվել վարչական ձերբակալման այլ ժամկետներ:

    Մանրամասները՝ Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգիրք, գլուխ 20-ում:

Svg Vector Icons : http://www.onlinewebfonts.com/icon

Վերադառնալ Հաճախ տրվող հարցեր